Waarom granen NIET je vijand zijn

Als iemand met een voorgeschiedenis van veel irritatie in mijn darmen en maag, heb ik veel dingen geprobeerd om van het ongemak en de pijn af te komen. Na vele omzwervingen ben ik er achter dat het eten van granen mij enorm helpt om mijn buik rustig en plat te houden.

De opgeblazen buik en het vermijden van tarwe.

Een opgeblazen buik. Zo vervelend en onhandig. Ik had er in het verleden zo vaak en veel last van. In mijn zoektocht naar oplossingen, was een vaak terugkerende suggestie: stoppen met het eten van granen, vooral tarwe. Het resulteerde erin dat ik uitkwam op een eiwit- en vetrijk dieet. Ik at eieren als ontbijt, soms met avocado, en de lunch of het avondeten bestond uit vlees- of visgerechten gecombineerd met groenten en af ​​en toe aardappelen of quinoa. Uiteindelijk heb ik behoorlijk wat dierlijke eiwitten gegeten. Hoewel ik van vlees en vis houd, was ik niet heel gelukkig met die hoeveelheden. Het is niet goed voor onze planeet en ik was er eigenlijk ook niet zeker van of mijn lichaam al die eiwitten nou echt wel nodig had.

Werkt een eiwitrijk dieet?

Heeft het geholpen om mijn pijn en ongemak te verminderen? Ja en nee. Ik merkte zeker dat mijn darmen rustiger werden en dat ik minder vaak een opgeblazen gevoel had. Dus dat was geweldig. Ik viel ook een paar kilo af, hoewel ik dat eigenlijk niet wilde.

De andere bijwerking was echter dat mijn darmen iets te rustig werden. Ik begon last te krijgen van constipatie. Voor iemand met een zeer gevoelig spijsverteringsstelsel was dit absoluut een ongewenst effect. Ik moest supplementen slikken om mijn spijsvertering te stimuleren. En, ik begon enorm naar granen te verlangen. Vooral brood. Het water liep me letterlijk in de mond als ik langs een bakker fietste.

Nu schijnt dit heel vaak voor te komen wanneer mensen stoppen met het eten van tarwe. Weken of maanden nadat ze zijn begonnen met hun dieet, beginnen ze extreem te verlangen naar voedsel dat veel koolhydraten bevat, zoals brood. Sommige wetenschappers zeggen dat dit te wijten is aan de verslaving aan brood en suiker. Anderen zeggen dat het komt doordat de verhouding vetten-koolhydraten-eiwitten uit balans is. Er worden relatief gezien teveel eiwitten geconsumeerd en uiteindelijk zal het lichaam van ons eisen dat we deze balans weer op orde brengen, door een enorme drang naar koolhydraten te produceren. Ik zal hier in een andere post dieper op ingaan. Feit is dat ik naar brood begon te verlangen. En het vermijden van tarwe niet volhield.

Granen zijn je vriend

Maar ik gaf mijn zoektocht niet op. Nog niet eens zo lang geleden maakte ik via een Ayurvedisch terapeut kennis met de traditionele oosterse visie op eten. Binnen deze traditie worden granen, ook tarwe, beschouwd als voedingsmiddelen die het lichaam juist versterken en voeden. In de Westerse cultuur heeft tarwe vaak een beetje een negatief imago. En op zich is dat niet raar, want we onze tarwe is vaak verfijnd tot witte bloem dat we gebruiken voor brood, pasta, pizza en gebak. Dit meel heeft vrijwel geen voedingswaarde meer en levert dus een soort lege koolhydraten aan ons lichaam.

Het graan voordat het tot meel wordt gemalen, bevat echter tientallen mineralen. En dat is het graan dat we zouden moeten eten om er de voedingswaarde van te krijgen. Het bevat grote hoeveelheden selenium en magnesium, beide cruciaal voor onze gezondheid. Voorbeelden hiervan zijn bruine rijst, volkoren basmatirijst, gierst, gerst, volkoren haver. In plaats van deze voedingsmiddelen te vermijden, begon ik ze juist meer te eten. Soms wel 3 keer per dag...

En ik wist niet wat ik meemaakte. Ik had geen opgeblazen gevoel meer en ook de pijn na het eten verdween. Ik had geen cravings meer naar brood, en kon genoot enorm van mijn eten. Ook heb ik energie voor 10 en een stabiel gewicht. Inmiddels ben ik 2 jaar verder en ben ik helemaal gewend aan het eten van veel granen. Ik zou nooit meer anders willen en hoef al helemaal niet meer terug naar een eiwit en vetrijk dieet zonder koolhydraten.